In de beginfase leek alles rozengeur en maneschijn voor Sportclub Teuge want evenals in de voorgaande wedstrijden kwam zij furieus uit de startblokken. Na tien minuten vloog vleugel-flitser Frank Boers voorbij zijn directe tegenstander en leverde een fantastische voorzet af, die bij de tweede paal door topscorer Ruben Wientjes onberispelijk werd binnen gescoten, 0-1.
Tja, Wientjes. Wat valt er nog te schrijven over deze man! In ieder geval dat de olijke spits met zijn treffer een bijzondere mijlpaal sloeg in de stevige grond waarop de historie van Sportclub Teuge is gebouwd. Nimmer in de geschiedenis van de dorpsclub was er een voetballer die iedere zaterdagochtend begint met een ragout-pasteitje, een warm bad en een aflevering van Flikken Maastricht en die liefst in vier wedstrijden op rij doeltreffend is geweest. Dat Wientjes door de supportersschare van Sportclub Teuge wordt aanbeden is dan ook volkomen logisch.
Ondanks de buitengewone start kon Sportclub Teuge niet lang genieten van de voorsprong, iets dat een terugkerend probleem lijkt te zijn gedurende de beginfase van dit seizoen. En over de manier waarop de tegentreffer tot stand kwam zal nog lang gedebatteerd worden.
Was het de rondreis door de Verenigde Staten die doelman Joost Veldwijk inspireerde tot zijn opmerkelijke decreet aan zijn teamgenoten? In ieder geval leek het er op alsof de links van het midden politiek georiënteerde doelman een statement wilde maken naar de president die hij zo verafschuwd. Zo van: “Jij wil een muur bouwen? Dan doe ik dat lekker niet”.
‘Weg!! Nee, weg! Ja precies. Hé! Nee, nee, geen muur. Hallo!? IK WIL GEEN MUUR!!’ Terwijl de potentiele schutter zijn passen uitzette sprong doelman Veldwijk wild op en neer ten einde de aandacht van zijn medespelers te trekken, die twintig meter van hem vandaan actief bezig waren een muur te construeren. Met een vuurrood gezicht schreeuwde Veldwijk zijn instructies in de richting van zijn teamgenoten. Die keken elkaar verbaasd aan, trokken toen hun schouders op en togen uit elkaar. Als twee cowboys die in een verlaten hoofdstraat van een dorpje in het wilde westen klaar staan voor een duel, zo stonden de doelman en zijn tegenstander uit Stroe plotseling oog in oog. Toen de scheidsrechter floot werd aan de zijkant van het veld een dor struikje door de wind voort geblazen. De spanning was om te snijden en omstanders hielden hun adem in.
Tien seconden later lag de bal in de hoek van het doel, 1-1. Met zijn armen in de lucht slalomde de man uit Stroe over het veld, achterna gezeten door een rood-zwart gekleurd lint. In het doel lag Veldwijk op zijn rug. Verslagen. Toen hij overeind krabbelde wist hij de vragende blikken van zijn medespelers op hem gericht. Gedurende het restant van de wedstrijd zou het andersom zijn, want tot zijn afgrijzen zag Veldwijk in de resterende tijd de voorhoede opzichtig falen.
Zelfs nadat gelegenheids-verdediger Dave Bijsterbosch al na een half uur met twee keer geel het veld had verlaten (een bijzonder knappe prestatie wat zelfs door notoire Teugse-kaartenpakkers uit het verleden niet is geëvenaard) speelde Sportclub Teuge ondanks de numerieke minderheid met een flinke dosis lef en het creëerde kans op kans, maar de manier waarop daarmee werd omgesprongen was buitengewoon knullig.
Als een dolle Hollywood-producer die een onervaren tienersterretje probeert te bewegen tot oneerbare handelingen, zo ging de ploeg op zoek naar een doelpunt: recht voor zijn raap maar met weinig vernuft, en daar sluimert een probleem van de ploeg. In vier wedstrijden heeft Sportclub Teuge zes doelpunten gemaakt waarvan er vier door Wientjes. Ondanks legio aan kansen staan erkende ‘aanvallers’ als Van Oorspronk en Boers nog op nul terwijl het aandeel van beide centrum spitsen Bijsterbosch en Smeets met een doelpunt nagenoeg verwaarloosbaar is. Wat dat betreft zouden zij er goed aan doen om eens een zaterdagochtend bij Wientjes in de leer te gaan.
Terwijl de ploeg uit Teuge onzorgvuldig met de kansen om ging, zo effectief bleek Stroe. Halverwege de tweede helft dook een speler van de thuisploeg op in het strafschopgebied van Teuge. Met een sluwe beweging van zijn hand werkte hij de bal handig voorbij zijn tegenstander. Hierdoor was binnen tikken slechts een formaliteit en de dader draaide zijn hand hier dan ook niet voor om, 2-1. Niet veel later werd de scheidsrechter omcirkeld door een meute in het groen gestoken voetballers, die furieus verhaal kwamen halen nadat de leidsman een derde treffer van Stroe als legitiem had beoordeeld. De woede van de Teugenaden viel niet goed te keuren maar was wel begrijpelijk, immers was het overduidelijk dat de spits, voordat hij de 3-1 aantekende, de bal met twee handen had gecontroleerd, al was hij een volleert rugbyspeler.
Daarmee was het verzet van de Teugenaren definitief gebroken. Zij lagen al uitgeteld op hun rug, toen de eindstand werd bepaald. Terwijl voetballers van Stroe feest vierden liep hoofdtrainer Marcel Vink hoofdschuddend richting de kleedkamer. Je zag hem denken, ‘ragout-pasteitjes, een warm bad en een aflevering van Flikken Maastricht’.
