Deze fictieve gebeurtenis had werkelijkheid kunnen zijn want Sportclub Teuge zat afgelopen zaterdag naarstig verlegen om mankracht. In de weken voorafgaand aan de wedstrijd tegen VSCO had het oppercommando van de Teugenaren de ene na de andere soldaat weg zien vallen. Vanwege een ski vakantie was Ron Wijngaards afwezig. Laurens Pas en Jorn van Strien waren geschorst, terwijl Frank van Lohuijzen ziek was en in het veldhospitaal moest achterblijven. Het gebrek aan mankracht was zo ernstig dat Van den Bosch zelf besloot om zijn klossen uit een nabij gelegen museum te halen, af te stoffen en op de reservebank plaats te nemen.
Kort na aanvang van de wedstrijd werd meteen duidelijk dat het een moeilijke middag zou worden voor de voetballers én voor de technische staf. Marvel Vink stond aan de zijlijn van het veld en probeerde zijn spelers te instrueren; “Jongens we morgen die voorsto...” ‘Pweeeewp!!!’ Verschrikt keek Vink over zijn schouder heen, recht in het vuurrode gezicht van een man die pal achter hem stond, een trompet van zijn lippen haalde en daarna voorover boog en naar adem hapte. Toen kwam hij overeind waarna hij grijnsde in richting van de verbouwereerde Teugse oefenmeester. Trots als hij was dat het hem wederom was gelukt hem te storen tijdens een coaching moment.
Misschien dat dit de reden was voor het feit dat er in de eerste helft weinig lijn te ontdekken was in het spel van Sportclub Teuge. Het begin was aardig maar al snel ging de kwaliteit van het spel omlaag als de hoogte van het salaris van een medewerker van V&D. Het groene bataljon keek vooral toe hoe de gele vijandelijke aanvalsmachine vrolijk combineerde op het strakke kunstgrasveld. Het was een kwestie van tijd voordat één van de speldenprikken de Teugenaren daadwerkelijk zou verwonden. Zo geschiedde. Vanuit een vrije positie had een vijandelijke indringer alle tijd om een voorzet te produceren. Deze belandde bij de spits van VSCO, die met zijn rug naar het doel stond geposteerd. Het feit dat verdediger Van den Hoek in zijn nek hijgde belette de spits niet van een huzarenstukje. Eerst tikte hij de bal omhoog en met de omhaal die daarop volgde transformeerde hij de zittribune prompt tot een enthousiaste staantribune. 1-0.
Vreemd genoeg waren het juist de bezoekers die na de openingstreffer vertrouwen leken te hebben in een goede afloop. De kapotte radio’s leken weer gemaakt en de communicatielijnen hersteld. Voorzichtig maar met overleg verlieten de Teugenaren de loopgraven waren zij tot dan toe in verscholen lagen. Dit leidde prompt tot een grote kans. Rechtspoot Berend Pas stond diagonaal voor het doel en kon met zijn linkervoet vrij uithalen. Met zijn linkervoet. Afijn, je moet een koe ook niet leren hinniken.
Niet veel later leken de bezoekers alsnog tot een doelpunt te komen. Flankspeler Ruben Wientjes is in het dagelijks leven bankier en zo mag het geen verassing zijn dat juist hij binnen de selectie van Sportclub Teuge één van de spelers is met het hoogste rendement. Dit onderstreepte hij bijna, toen hij vanaf links een zeer merkwaardige voorzet produceerde. De curieuze zwabberbal zeilde over de doelman heen maar spatte op de paal uiteen. De jonge bankier zal bij dat moment terug hebben gedacht aan een slechte dag op de beurs. Aan rendement dat in rook op ging.
Ook na de theepauze gebeurde er in eerste instantie weinig spectaculairs. Voor het meest in het oog springende moment in deze fase was opnieuw Wientjes verantwoordelijk. Vanwege een lichte blessure wilde een goedwillende speler van de thuisploeg op eigen helft de bal over de zijlijn tikken om verzorging mogelijk te maken. Daar dacht Wientjes anders over. Sterker, zijn winnaarsinstinct zag een buitenkans, omdat de nietsvermoedende doelman van VSCO een eind voor zijn doel stond. De slinkse Wientjes spurtte met alle energie die hij in zich had achter de bal aan. Kort voor de kalk lijn achterhaalde hij het leer en maakte hij zich gereed om de bal over de doelman in het doel te schieten. Een gedurfd maar moeilijk uitvoerbaar plan.
Dat bleek.
De poging van Ruben Wientjes had verdomd veel overeenkomst met de gijzelactie bij de NOS; aandoenlijk maar gedoemd te mislukken. Was het richten van het klappertjespistool door de sympathieke schijncrimineel op de bewaker letterlijk een losse flodder, zo ook de poging van Wientjes. Het publiek kwam niet meer bij van het lachen toen de uithaal van Wientjes verzande in hopeloosheid; hij raakte de bal verkeerd waardoor het schot op doel devalueerde tot een zachte terugspeelbal op de nu lachende doelman.
Dat lachen verging hem snel want halverwege de tweede helft was het spelbeeld volledig gekanteld. Sportclub Teuge had het heft in handen genomen het was voornamelijk op de helft van VSCO waar de strijd zich ontvouwde. Deze opmerkelijke ommekeer kwam vooral door het goede spel van spits Bas Wielart, die als invaller de gelederen van Sportclub Teuge was komen versterken. De entree van Wielart ging overigens gepaard met de nodige reuring. Het leek alsof het fanatieke thuispubliek de scherpe verbale spitsvondigheden die Wielart tien jaar eerder tijdens een ontmoeting tussen beide clubs aan hun adres had geuit, niet waren vergeten. Het deed de flamboyante technicus weinig. In tegenstelling tot zijn personenauto een week eerder, bleef elke bal die hij kreeg aangespeeld daadwerkelijk in zijn bezit.
Het ijzersterke spel van Wielart motiveerde zijn medespelers om tot meer aanvallen over te gaan. De guerrilla tactiek die tot dan toe geen effect had gesorteerd werd aan de kant geschoven. Een stormloop was nu het devies. Met een flinke dosis enthousiasme zette Sportclub Teuge de vijand met de rug tegen de muur. Men maakte jacht op de gelijkmaker zoals een losgeslagen profeet-hooligan op een cartoonist. In de kaatste minuut kreeg Teuge dé kans op de gelijkmaker toen scherpschutter van den Hoek net buiten het strafschop gebied mocht aanleggen voor een vrije trap. De bal vloog richting de hoek en....
Teleurgesteld zakte het bezwete hoofd van de blonde laatste man naar beneden. Tussen een hoop dorre bladeren lag de bal.
Achter het doel.
