Sportclub Teuge staat voor paal (en lat)

Een splinternieuw kunstgrasveld was het decor voor het voetbaltoneelstuk Zwart Wit '63 vs Sportclub Teuge. Het veld was egaal en dat was eigenlijk het enige voordeel. De hitte die van de rubberen korrels afstraalde was bijkans ondragelijk. In combinatie met de dorre en droge ondergrond had het geheel iets van een bakoven.  

En warempel, het waren vooral de mannen uit Teuge die ingrediënten op een juiste manier mengde zodat er een stevig voetbalbeslag ontstond. Met verzorgd positiespel combineerden de bezoekers er vrolijk op los, echter vooral in de achterhoede en op het middenveld. Niet bepaald de meest ideale plek om tot een doelpunt te komen. Dat was zonde, want de  keren dat Sportclub Teuge wél doorstootte werd duidelijk dat de achterhoede van Zwart Wit '63 verassend veel gelijkenissen vertoonde met de getuigenis van Oscar Pistorius in het Zuid-Afrikaanse moordproces, namelijk onevenwichtig. De conclusie na een half uur spelen was dat Sportclub Teuge tevreden kon zijn over het balbezit, echter dat het ontbrak aan de instelling van een doorgewinterdere openbaar aanklager;  creatief, meedogenloos, doortastend en messcherp.

Bovendien liet de verdediging zich eenmaal dom in de kaarten kijken. Prompt schoot de vijandelijke partij een gat in de muur die Sportclub Teuge tot dan toe was geweest. Na een afgeslagen vrijetrap werd de bal terug gebracht in het strafschop gebied, waar een speler van de thuisploeg vrij stond. Dat was een understatement, want de beste man had een verrekijker nodig, wilde hij zich vergewissen van de aanwezigheid van vijandelijke verdedigers. Met de bal aan zijn voet draaide de aanvaller rustig om en liep op zijn gemak richting doelman Joost Veldwijk. Die was eigenlijk op voorhand al kansloos en na drie schijnbewegingen van zijn opponent viel Veldwijk pardoes achterover. Liggend op zijn rug weigerde de dappere Veldwijk te capituleren. Het beeld van de in fel oranje geklede doelman die  wanhopig graaide in de richting van de bal die langzaam over de doellijn heen rolde, had iets meelijwekkends. Als een goudvis die liggend op het droge spartelend zijn weg probeert terug te vinden richting een klein plasje water.

De tegentreffer was extra zuur omdat het juist de doelman van de thuisploeg was die bijna had moeten vissen. Kort voor de openingstreffer had het team van Marcel Vink een vrijetrap mogen nemen. Dat Jeroen van den Hoek met zijn linkervoet een bal ‘dingen’ kan laten doen zoals een chirurg met zijn hand een scalpel, bleek ook in Harderwijk gemeengoed.  Het publiek begon zich te roeren toen de kort geknipte Apeldoorner achter de bal ging staan. De prachtige bananenbal die hij lanceerde was verbluffend maar dat gold ook voor de redding van de doelman die met een uiterste krachtinspanning de bal op de lat kon tikken. Het zou niet voor de laatste keer zijn dat het aluminium een doelpunt van Sportclub Teuge in de weg zat.

Ondanks de achterstand was de sfeer in de kleedkamer van Sportclub Teuge opperbest. Dit was vooral ingegeven door het feit dat men bij vlagen Zwart Wit ’63 kleurenblind speelde en het vertrouwen was groot dat de stand omgebogen kon worden.  

Maar ook na de thee bleef Sportclub Teuge geconfronteerd met een flinke dosis pech. Na een goede aanval verstuurde Laurens Pas een prachtige voorzet in de richting van Ron Wijngaards. De spits boog kort door zijn knieën en lanceerde zichzelf kaarsrecht omhoog. Als een fierljepper die een recordpoging onderneemt steeg hij naar steeds grotere hoogte. Hoger en hoger. Op het kantelpunt, daar waar de zwaartekracht aan hem begon te trekken, beroerde Wijngaards de bal met zijn hoofd.  Tot afgrijzen van zijn medespelers knalde de op de lat. Poging mislukt, als diezelfde fierljepper die in volle vaart tegen de wal aan smakt.

De frustratie na zoveel onrecht nam toe. Vooral in de eindfase van de wedstrijd lag de dreiging van een ouderwets handgemeen op de loer. Een flinke schop van een speler van de thuisploeg aan het adres van een Teugenaar leidde tot een al even zo pittige wraakactie. Het resultaat was een flinke kluit schreeuwende en duwende spelers die, opgefokt door een te hoog testosteron gehalte elkaar naar het leven leken te staan. Dat de speler van Zwart Wit’63 met rood kon inrukken was terecht. Dat de speler van Sportclub Teuge gespaard werd niet.

Daar hadden de mannen uit Teuge mazzel, echter al het sportieve onrecht van de wereld echter bleef het team niet bespaard. Met nog enkele minuten op de klok kreeg Sportclub Teuge op twintig meter voor het doel van de tegenstander een vrijetrap en dus kwam Van den Hoek weer naar voren gelopen. De verassing was enorm toen niet hij maar Laurens Pas zijn schoen tegen de bal zette. Met een prachtige curve vloog de bal in de richting van de lange hoek. Opnieuw zwaaiden  de spelers, supporters en begeleiding al met de armen door de lucht. Even werd het stil

"Pats!!!" 

Maar opnieuw zat het aluminium dwars.

Het betekende echter niet dat de groene voetbalmachine zich definitief overgaf. Het team  had de druk vol op de Harderwijkse ketel. Vooralsnog kookte deze niet over maar dit leek slechts een kwestie van tijd. Nog een keer werd de bal het strafschop ingepompt. Juist op het moment dat verdediger Frank van Lohuijzen zijn karakteristieke kop tegen de bal wilde plaatsen en het in het doel wilde koppen , kreeg hij een flinke duw in zijn rug . ‘Strafschop’gebaarde de scheidsrechter, die vervolgens tot ontsteltenis van onder andere Van den Hoek (hij plantte zijn beide handen bovenop zijn hoofd en schreeuwde het uit) zijn beslissing herriep en plotseling de thuisploeg een vrijetrap toekende vanwege vermeend buitenspel.

De zeer dubieuze beslissing werd ingegeven door de vriendelijke ogende grensrechter van de thuisploeg. De beste man stond wild te zwaaien met zijn vlag door de lucht. Het leek alsof hij een vervelende wesp wilde verjagen, maar niets was minder waar. Het was niet voor de eerste keer die middag dat de assistent-leidsman zijn vlag zonder veel aanleiding omhoog stak en ook niet voor de drieënveertigste keer. Het feit dat hij te pas en te onpas zijn rechterarm omhoog gooide deed vermoeden dat hij zijn ledemaat niet onder controle had. Het was dan ook niet verwonderlijk dat op de tribune het opvallende gerucht de ronde deed dat televisiepersoonlijkheid Dennis Weening op het sportcomplex was gesignaleerd, met in zijn kielzog de cameraploeg van het succesvolle RTL 4 - programma Tourette on Tour.

Deze passage kan gefrustreerd overkomen.

Dat klopt ook. Want zo was de wedstrijd.