Na twee gewonnen wedstrijden was het vertrouwen groot bij Sportclub Teuge. Met veel motivatie vertrok men naar Doornspijk. Lange tijd leek het team wederom succes te boeken, maar ondanks een goede eerste helft moest Sportclub Teuge uiteindelijk toch het onderspit delven tegen DSV. Het verloor met 2-0.
De technische staf van Sportclub Teuge had in de week voorafgaand aan de wedstrijd tegen DSV gebeld met diverse uitzendbureaus en hen de vraag voorgelegd of er nog flexvoetballers beschikbaar waren die uitgezonden konden worden naar Teuge. Door een groot aantal blessures liet de kwantiteit van capabele voetballers danig te wensen over en was er een noodsituatie ontstaan voor het bevlogen voetbalteam uit het vliegtuigdorp. Gelukkig bleek ook deze keer de oplossing voor handen. Joris van den Bosch was bereid gevonden om het wisseltenue aan te trekken.
Ondanks de personele problemen speelde de ploeg met veel vertrouwen. Diverse keren doken spelers van Sportclub Teuge gevaarlijk op voor het doel van DSV. Dit gaf kennelijk vertrouwen want het team groeide in de wedstrijd. Met een uitblinkende Mike Drost in gelederen hield de verdediging zich gemakkelijk staande. Het was wachten op het openingsdoelpunt van de bezoekers. Een doelpunt kwam er. Totaal onverwacht en tegen de verhouding in was het DSV die de score opende. Een vrije trap vanaf de zijkant, draaide hard in richting de doelmond en passeerde alles en iedereen. Inclusief keeper Joost Veldwijk.
Het was een enorme domper waarmee de thuisploeg de kleedkamer inging, al was er geen reden om te panikeren aangezien het overduidelijk was dat er mogelijkheden lagen op een punt of zelfs meer dan dat. Dit vertrouwen bleek echter niet meer aanwezig, zo getuigde de eerste twintig minuten na rust toen Sportclub Teuge overspeeld werd. Meer onheil kon niet lang uitblijven. Dat bleek al na enkele minuten toen een hoekschop hard werd binnen gekopt door een sterke verdediger van de thuisclub. Daarmee leekt het pleit al vroeg in de wedstrijd beslecht.
Daar legde de voetballende assistent trainer Niels Jansen zich niet bij neer. Hij trok zijn trainingspak uit en stapte binnen de lijnen om na bijna een jaar blessureleed zijn rentree te maken. Het was een mooi gezicht om Jansen weer te zien spelen. Hij mag qua snelheid dan wat ingeboet hebben, het fanatisme en de traptechniek is nog altijd aanwezig en met regelmaat toonde hij zijn grote spelinzicht. Jansen leek in het veld een voetballende Albert Einstein. Zijn haar stond alle kanten op terwijl zijn gezicht steeds roder werd door de inspanning die hij deed. Aangespoord door zijn dadendrang ging de ploeg opzoek naar de aansluitingstreffer. Er op en erover, dat was het devies.
Ondertussen namen de supporters van Sportclub Teuge het devies “drop en erover”wel heel serieus. Ria Haverkamp toverde een grote plastic zak met allerlei soorten drop tevoorschijn en deelde deze uit aan de zenuwachtige supporters, wisselspelers en zelfs de technische staf. Kauwend op een dropje moet trainer Vink een ingeving hebben gehad want hij nam een drastische maatregel, waarmee hij alsnog het tij hoopte te keren.
Joris van den Bosch kreeg een seintje van de fanatieke oefenmeester. De robuuste Apeldoorner knikte, trok zijn veters strak en verliet de dug-out voor een korte warming-up. Niet veel later stond hij aan de zijlijn en maakte hij zijn opwachting. De scheidsrechter legde het spel stil waarna spits Ruben Wientjes richting dug-out liep om plaats te maken voor de alleskunner. De spelers van DSV keken angstig naar de bonkige targetman die de gelederen van Sportclub Teuge kwam versterken. Barbapapa betrad het speelveld, rook de angst en transformeerde tot tank.
Dit tot groot plezier van Jeroen Bakkenes, bestuurslid en supporter van Sportclub Teuge. In lang vervolgen tijden waren de nabijgelegen bossen van ’t Harde de thuishaven van de toenmalige beroepsmilitair Bakkenes. Als tankmonteur was de vrolijke Teugenaar vijf jaar lang gestationeerd op de militaire kazerne “De Woldberg”. Het moment dat Van den Bosch transformeerde maakte veel los bij de emotionele en betrokken clubman. Bij iedere sprint die “de Tank” richting vijandelijk strafschopgebied inzette, friemelden de vingers van Bakkenes over elkaar heen, alsof hij met een simpele reparatie de pantserwagen volledig kon prepareren voor de naderende strijd.
Een strijd werd het. Met Jansen en Van den Bosch in het team werd het spel van Sportclub Teuge opportunistischer. Vol furie ging men op zoek naar de aansluitingstreffer. Ron Wijngaards ontving de bal van Jansen en leek deze binnen te schieten, ware het niet dat hij over het leer heen maaide zoals een slechtziende boer die met een zeis door de lucht heen snijd in plaats van door het koren. Kort daarna lanceerde Berend Pas een voorzet vanaf de rechterkant. Zijn broer Laurens, half ladder-half mens, torende boven de verdedigers van DSV uit en knikte met zijn voorhoofd tegen de bal. Helaas voor Sportclub Teuge raakte de bal het aluminium van de paal in plaats van het nylon van het net.
Zoals de hele middag, net niet.
