Al zo vaak was het dit seizoen in de laatste minuut van de wedstrijd verkeerd gegaan voor de Teugse-formatie. Tegen Hoevelaken dreigde opnieuw een dergelijk scenario. Dreigde, want tegen het einde van de wedstrijd was het stopper Thomas Van Doorn die een stevig signaal afgaf aan de tegenstander maar vooral ook aan zijn medespelers. Met een keiharde maar faire tackel op de bal versperde de toegewijde entrepreneur een fragiele aanvaller van Hoevelaken de weg naar het doel, zoals een antivirus programma een extreem schadelijke hoeveelheid maleware de doorgang versperd tot de meest belangrijke software op een computer.
De onverzettelijkheid die Van Doorn in deze fase van de strijd aan de dag legde, was kenmerkend voor zijn spel deze middag. Naar eigen zeggen mag hij dan geen voetbal tactisch meesterbrein zijn, in een rol waarin hij kan jagen op een spits kent hij echter hij geen gelijke en gedraagt hij zich als een bruine beer in een beek vol met zalm; volledig op zijn gemak.
Zijn vastberaden instelling inspireerde zijn medespelers gedurende een lastige fase in de wedstrijd. Hoevelaken, de kampioenskandidaat nummer één, probeerde Sportclub Teuge in de slotfase uit de tent uit te lokken. Anders dan voorgaande weken had de Teugse formatie dit keer wel genoeg haringen meegenomen en deze stevig in de Gelderse-vallei grond geslagen.
Al leek het daar in eerste instantie niet op.
Beide ploegen waren in de beginfase van de wedstrijd tot weinig indrukwekkend spel in staat. Verreweg het meest aansprekende moment was een door Frank van Lohuijzen perfect uitgevoerde ingooi. In de zevende minuut plaatste hij de punten van zijn voetbalschoenen tegen de witte kalklijn aan, klapte zijn hakken strak tegen elkaar en mikte de bal, na een flink zwaai vanuit de nek, recht in de voeten van spits Erik Prins. Dat was het wel zo ongeveer.
De thuisclub zette daar weinig tegenover. Toch was het een moment van individuele klasse waardoor Hoevelaken de score kon openen. Een hard genomen indraaiende hoekschop werd op prachtig wijze richting het doel gekopt. Via de vingertoppen van de sterk keepende Joost Veldwijk belandde de bal tegen de onderkant van de lat en vervolgens achter de doellijn.
Even leek het alsof Sportclub Teuge het spoor bijster was echter onder aanvoering van spits Erik Prins en de lange Laurens Pas herpakte het team zich. Vooral de rol van Pas, die de afwezige Jorn van Strien verving in het centrum van de verdediging, was opvallend. Pas schijnt van nature een aanvallende middenvelder te zijn, echter tegen Hoevelaken verdedigde hij zoals Franz Beckenbauer in zijn beste dagen; gracieus en dominant.
Het doelpunt bleek het startsein voor een leukere fase in de wedstrijd, één waarin Sportclub Teuge meer en meer het initiatief nam en liet zien weinig onder te hoeven doen voor de ranglijstaanvoerder. Volkomen terecht kwamen de bezoekers in de tweede helft op gelijke hoogte. Martijn Griemink kreeg na een scrimmage op vier meter van het doel de bal voor zijn sterk ontwikkelde linkerbeen. Daar waar iedereen een snoeihard schot verwachtte, alleen al omdat Griemink een reus van een vent is met bovenbenen die elk vergelijkbaar zijn met de stam van een flink uit de kluiten gewassen kastanjeboom, volgde er een lullig rolletje. Spelers stonden aan de grond genageld en keken apathisch toe naar de langzaam rollende bal. Alsof iedereen een collectieve bijrol had in een scène van bananensplit, zo van ‘je ziet het gebeuren maar gelooft het niet’.
En toch stond er een minuut later 1-1 op het scorebord.
"We hebben het momentum!" , schreeuwde een Sportclub Teuge supporter. Even daarvoor had de watervlugge middenvelder Mike Drost na een prachtige sprint met de bal aan de voet een lob geproduceerd die over de keeper heen zeilde. Helaas ook over het doel van Hoevelaken. Het signaal was echter duidelijk, Sportclub Teuge was in deze fase de dominante partij al creëerde men in het verloop van de wedstrijd geen uitgespeelde kansen meer. Bovendien kreeg het een flinke tegenvaller te verwerken. Spits Erik Prins speelde een erg sterke wedstrijd. Hij leek van secondelijm gemaakt in plaats van mensenvlees, zo gemakkelijk hield hij de bal bij zich. Of de bal nou hoog op hem afkwam of keihard over de grond, Prins draaide zijn hand er niet voor om. Helaas wel zijn schouder.
Na een lelijke overtreding van achteren maakte Prins een opmerkelijke draai over het droge veld en schoot zijn schouder uit de kom. De aanvoerder moest het strijdtoneel verlaten net zoals eerder Ruben Wientjes dat ook al had gedaan. De immer vrolijke Wientjes had een flinke elleboogstoot moeten incasseren waardoor zijn rechteroog was opgezwollen. Hierdoor verloor Wientjes de realiteit uit het oog. Letterlijk.
Beide spitsen nestelden zich in de dug-out, teleurgesteld over hun persoonlijke leed. Zij zagen hun teamgenoten het punt over de eindstreep trekken en daarmee toonde Sportclub Teuge lering te hebben getrokken uit voorgaande wedstrijden, waarin het telkens mis ging in de laatste minuut.
Dat was misschien wel de grootste winst van de middag.
