Vanaf de eerste minuut stonden de verdedigers van ’t Harde te beven als toeristen op Italiaans grondgebied. Een ontketend Sportclub Teuge lanceerde de ene na de andere aanval. Succes kon niet uitblijven en na een kwartier was Joey de Croon alert, toen de jonge doelman van ‘t Harde een rebound toeliet na een onschuldig schot .
Niet veel later onderstreepte de spits zijn grote vorm door een fenomenale actie in het strafschopgebied. Zoals een van corruptie beschuldigde presidentskandidaat journalisten ontwijkt, zo behendig draaide De Croon weg van zijn directe tegenstander, om vervolgens de bal in de verre hoek van het doel te mikken.
De ongekende scoringsdrang van De Croon bracht Sportclub Teuge in een zetel. Men kon simpelweg achterover leunen en haar momenten zorgvuldig uitkiezen om opnieuw toe te slaan. Zo geschiedde. Kort voor de thee haalden Ruben Wientjes en Berend Pas de trekker waardoor het duel definitief van al haar spanning werd beroofd. 0-4.
Onder luid applaus van de supportersschare togen de spelers van Sportclub Teuge in de richting van het kleedlokaal. Net als zijn medespelers liep Sven Teunissen met de borst vooruit. Dat was niet zo vreemd want de CIOS-student speelde haast een perfecte wedstrijd. Met zijn slimme spel was Teunissen de beste man van het veld, al deed na de pauze een invaller ook een serieuze gooi naar deze eretitel.
Om even te ontsnappen aan de stress van het hectische studentenleven was Kevin Jansen in de dagen voorafgaand aan de wedstrijd tegen ’t Harde met vrienden naar Mallorca afgereisd. Onder de felle kleurige spotlights van een lokale discotheek genoot de vrolijke Teugenaar van alle geneugten die het Spaanse-uitgaansleven een jongeman in de bloei van zijn leven te bieden heeft.
De trip had Jansen zichtbaar goed gedaan. In ’t Harde stond hij amper tussen de kalklijnen, of meteen eiste hij de hoofdrol op. Na een overstapje van Jordy Kamphorst mikte de zongebruinde middenvelder de bal vanaf twintig meter en met een prachtige curve in de verre hoek van het doel. Het was een weergaloos doelpunt.
En net zoals op het Spaanse-eiland, zat er voor Jansen nog (veel) meer in het vat.
Kort voor het einde van de wedstrijd was hij het eindstation van een prachtige aanval. Toen de bal de doellijn passeerde, gooide Jansen zijn hoofd in zijn nek en wees hij lachend naar de stralende zon boven hem.
De spotlight had Jansen weer gevonden.
