Ooit zei Johan Cruijff: “Italianen kunnen niet van je winnen, maar je kunt wel van ze verliezen”. Nu lijkt een gemiddelde Puttenaar in de verste verte niet op een zongebruinde Italiaan, echter is de strekking voor Sportclub Teuge toepasselijk, waar het tegenstander Rood Wit '58 betreft. Eerder in het seizoen waren de Teugenaren in het mes gelopen, iets dat men in de terugwedstrijd ten koste van alles wilde voorkomen. Dat was ongeveer het enige dat lukte, 0-0.
door www.fckwinkslag.nl
Alsof een schilderij van Amedeo Modigliani in een varkensschuur wordt tentoongesteld, zo zijn er prachtige voetbalwedstrijden gespeeld op aartslelijke locaties. Anderzijds zijn oogstrelende voetbaltheaters getuige geweest van de meest gruwelijke voordrachten. In Putten kreeg het publiek een weerzinwekkend saaie wedstrijd voorgeschoteld op een bühne die werd vormgeven door louter lelijke decorstukken: wind, kou, stroef kunstgrasveld en een vervallen Poolse-camping die net niet schuilging achter een haag dode coniferen.
Het was bewonderingswaardig dat de supporters van beide kampen zich na de wedstrijd wisten te beheersen en niet met de riek in hun handen het entree geld terug eisten dat zij amper negentig minuten eerder hadden overhandigd aan de blauwbekkende steward van dienst. Toen het laatste fluitsignaal had geklonken, liepen ze beheerst maar hoofdschuddend weg van hun staanplek langs het veld. Hoofdschudden deed ook de spits van Rood-Wit’58, al had dit een andere reden.
Kort voor de aftrap had de coach van de thuisploeg zijn spelers gesommeerd om vooral ‘de kop er bij te houden’. Een van de aanvallers nam deze tip wel heel erg letterlijk. Dus toen Sportclub Teuge-verdediger Jeroen van den Hoek na precies 8 seconden spelen een bal naar voren poeierde, was de spits er als de kippen bij. Met een vernietigende kracht ontplofte de kanonskogel die Van den Hoek had afgevuurd in het gezicht van de ongelukkige frontliniesoldaat, die prompt gestrekt ging naar het harde stroeve kunstgrasveld.
Ontdaan rolde de hoofdpersoon in kwestie heen en weer, kreunend van de pijn en ongeloof dat hem dit onheil al zo vroeg in de wedstrijd moest overkomen. Toen hij opstond deed hij de naam van zijn club eer aan: onder zijn neus zat een rode bloed vlek terwijl de rest van zijn gezicht wit was weggetrokken. De hele situatie was de knulligheid ten top en vooral een voorbode van dat wat zou komen, namelijk helemaal niets.
Ok. ‘niets’ is wellicht wat overdreven. Af en toe was er een opvallend moment te bespeuren. Zo was Jeroen van den Hoek dicht bij een doelpunt, toen hij een vrijetrap over de muur heen slingerde en bovenop de deklat mikte. Bracht zijn collega defenseur Frank van Lohuijzen muziek in de wedstrijd toen hij het klokkenspel van zijn directe tegenstander bespeelde en was een ingevallen middenvelder van de thuisploeg, die verrassend veel fysieke overeenkomsten vertoonde met Wayne Rooney, gevaarlijk met een prachtig schot, welke stijlvol werd gepareerd door doelman Jesper Blumink.
Naarmate de speeltijd verstreek knokten beide ploegen vooral om niet te verliezen. In deze fase van de wedstrijd kende Sportclub Teuge een uitblinker in de kort na rust ingevallen Kevin Jansen. Wie de jonge middenvelder zag spelen moet wel geïnteresseerd zijn geraakt in de stamboom van de Teugenaar.
Zijn oer-Hollandse achternaam ten spijt, het kan bijna niet anders of ergens in zijn stamboom kruisen de genen van een Keniaanse hardloopster met die van een Russisch commando. In Putten liep Jansen zich een slag in de rondte en bovendien was hij ongenaakbaar in de persoonlijke duels die hij uitvocht. Daarmee gaf hij een belangrijk signaal af richting zijn teamgenoten, namelijk: als we niet kunnen winnen, gaan we zeker niet verliezen.
En zo geschiedde.
www.fckwinkslag.nl
