Sportclub Teuge ontving zaterdag een ploeg in vorm. Vierhouten is na de winterstop één van de meest succesvolle ploegen van de competitie, dus een spannende wedstrijd lag in het verschiet. Niets bleek minder waar. Aan een uur had de thuisploeg voldoen (3-0), daarna maakten beiden teams de tijd vol.
“Het is vooral de gunst van de klant waar om wordt gestreden”, verteld een speler van Vierhouten aan zijn Teugse-toehoorder, die geïnteresseerd antwoord: “Ok. Maar is de prijs dan bepalend of kijkt de consument meer naar gemak zoals locatie en aanbod?” “ Goede vraag! Tegenwoordig is een slimme positionering van het eigen merk van cruciaal belang omdat het bedrijf hiermee de meeste winst kan behalen. Ook een breed assortiment aan biologische producten draagt bij aan het succes en..oh verrek. De bal!” “Wacht ik loop met je mee!”
In principe hadden de laatste 20 minuten van de wedstrijd tussen Sportclub Teuge en Vierhouten ook schriftelijk afgedaan kunnen worden. De thuisploeg uit Teuge leek het allemaal wel best te vinden; het genoot van het onbezorgde gevoel dat een ruime voorsprong met zich mee brengt, iets wat de mannen uit Teuge niet vaak gegund is. Bovendien was de tegenstander tot niets dreigends in staat en zij beseften dat maar al te goed. Het geloof in een stunt was bij hen allang verdwenen.
Dat was voor aanvang van de wedstrijd wel anders. Tijdens de warming-up hadden de spelers van Vierhouten meer aandacht voor de hemel dan voor het veld. Boven hen zagen zij een rood stuntvliegtuig dat duizelingwekkende capriolen uithaalde. Alsof de spelers van Vierhouten een teken van boven kregen bleven zij gebiologeerd naar het vliegtuigje staren. Was een stunt vandaag echt mogelijk?
Kort na het eerste fluitsignaal veroverde Pieter Bart Bos met een harde maar correcte tackle de bal van zijn directe tegenstander. Daarmee gaf hij een duidelijk signaal af; een stunt van Vierhouten behoorde niet tot de mogelijkheden. De verhoudingen in het veld waren vanaf dat moment kraakhelder; de verdedigers uit Teuge waren de aanvallende bezoekers de baas. Vooral Bos speelde een ijzersterke wedstrijd. De Apeldoorner, die in het dagelijkse leven projecten aanstuurt bij de belastingdienst, gedroeg zich in de verdediging van Sportclub Teuge als een nietsontziende potentaat. Hij maakte het de spits van Vierhouten niet leuker en zeker óók niet gemakkelijker.
Over een tegendoelpunt hoefde Sportclub Teuge zich geen enkele zorgen te maken en dus kon het naar hartenlust aanvallen. Dat ging de mannen van Marcel Vink in het beging van de wedstrijd niet erg goed af. In eerste instantie had het aanvallende beleid van de thuisploeg veel weg van de politieke strategie van de PvdA. Het team deed haar best, werkte hard maar toonde geen duidelijk smoelwerk. Dan dook men halfslachtig op aan de rechterkant, soms rommelde men wat in het centrum en vervolgens werd de linkerflank zo nu en dan verkend. Het leidde allemaal tot niets anders dan verlies aan minuten.
Dertig in totaal. Toen veerde de Teugse-achterban voor het eerst op.
Van den Hoek speelde Laurens Pas in, die in de middencirkel stond geposteerd. Ondanks zijn enorme lengte draaide Pas soepel om zijn as heen, zoals een hijskraan op een bouwplaats. Met een snelle voetbeweging transporteerde hij de bal tussen twee verdedigers door en in de richting van spits Joey de Croon. Oog in oog met de vijandelijke doelman faalde de jonge student niet. Een aanval waarbij alles op rolletjes verliep en dat was bepaald geen sinecure gezien de hobbelige ondergrond waar op gespeeld werd.
Vorige week waren de mannen van Sportclub Teuge slap aan de tweede helft begonnen wat een onnodige nederlaag tegen Zwart-Wit had in ingeluid. Het bleek een dure maar leerzame les. Zoals justitie jaagt op de scalp van Willem Holleeder, zo vastberaden jaagde de thuisploeg op voortvluchtige prooi uit Vierhouten. Slechts een paar minuten na de hervatting mikte linkerverdediger Van Lohuijzen de bal op het voorhoofd van spits Martijn Griemink. Zijn kopbal dwong de doelman tot een moeilijke redding. Via het bonkige lichaam van de sluitpost kwam de bal voor de voeten van Ruben Wientjes. De bancaire specialist in opleiding maakte met een droge knal een einde aan de spanning zoals een gongslag aan enerverende beursdag.
Het betekende echter niet dat er niets meer te beleven viel. In tegendeel. Zo was het gedrag van de rechtervleugel verdediger van Vierhouten uitermate opmerkelijk. Hij moet hebben gedacht dat Van Lohuijzen bij Sportclub Teuge op de schopstoel zat want hij trapte met wel heel erg veel passie en bevlogenheid tegen diens ledematen. Daarna mocht de nek van Wientjes kennis maken met de vuisten van de doorgedraaide voetbalproleet. Een rode kaart was de terechte beloning die hij ontving van de uitstekend leidende scheidsechter.
Behalve dit incident had hij een makkelijke middag, die een uur eerder was begonnen toe hij de spelerspasjes van de Teugenaren had gecontroleerd op authenticiteit. Toen het pasje van Jeroen van Hoek in de ervaren handen van de scheidsrechter lag, keek hij niet op, rond of om. Hij zei enkel: “Van den Hoek? Oh ja. Die van die vrije trappen.”
Ruim een uur later schudde de verslagen doelman van Vierhouten zijn hoofd, bukte hij en haalde de bal uit het net van het doel. Teleurgesteld gaf hij het leer een ram met zijn rechtervoet. De bal vloog in de richting van de middencirkel. Daarna keek hij met een vernietigende blik naar de man die hem zojuist had vernederd en de eindstand had bepaald.
De man?
Ja, die ene.
U weet wel. Die van die vrije trappen.
