De einduitslag doet een gemakkelijke middag vermoeden maar dat was het niet. Voor de verplichte theepauze had Sportclub Teuge het erg lastig. In die fase was het vooral Vierhouten die een paar grote kansen kreeg. Het kwam vooral door de doelman van Sportclub Teuge dat er niet werd gescoord. Joost Veldwijk, die met een nieuw paar keepershandschoenen op doel stond, dook enkele keren spectaculair naar de hoek juist op het moment dat de bal daar ook was.
Na de pauze was het beeld anders. In de beginfase klopte de thuisploeg nog enkele keren op verdedigersdeur maar altijd was het Laurens Pas, de voorstopper en aanvoerder van Sportclub Teuge, die hen de toegang vriendelijk maar gedecideerd weigerde. Hij torende hoog boven zijn teamgenoten uit, als een kerktoren in een klein boeren dorp. Pas was dominant in zijn optreden en als een gepassioneerde voorganger zweepte hij zijn volgelingen op tot grote daden. Halverwege de tweede helft leidde dit tot een ware belegering van het heilige huis van Vierhouten. Uiteindelijk wist Joey de Croon als eerste het heiligdom binnen te dringen en daarmee was de Beeldenstorm een feit.
Daar ging wel het nodige strategie aan vooraf. Natuurlijk was het de meester van de bananenbal, Jeroen van den Hoek, die aan de basis stond van de aanval. Ruben Wientjes anticipeerde op een pass van Van den Hoek en schoot als een ster door de ruimte die voor hem lag. In het strafschopgebied aangekomen minderde hij snelheid, keek op naar het doel en vuurde. Het mooie diagonale schot werd verassend gepareerd door de kale doelman van Vierhouten. Supporters van Sportclub Teuge die waren gaan staan om te juichen, neigden weer te gaan zitten, echter hadden zij buiten De Croon om gerekend. Het haantje de voorste als het gaat om wilskracht was een van de weinigen die Wientjes had kunnen bijhouden. Als enige anticipeerde hij toen de bal via de forse knuisten van de doelman terug het veld in stuiterde. Croon volleerde de bal prachtig in de verre hoek van het doel. 1-0. De spitsige blonde jongeling gooide twee armen de lucht in. Het klassieke en oprechte juichen was ontroerend door zijn eenvoud.
De Teugse-kelen waren nog nauwelijks uitgejuicht toen Ruben Wientjes alweer het hazenpad koos. Opnieuw benutte de slimme flankspeler de ruimte achter de weinig wendbare achterhoede van Vierhouten. Het was Laurens Pas die een prachtige onderschepping plaatse en de bal door de verdediging van de vijand stak. Wederom ging Wientjes alleen op het doel af. Dit maal schoot hij niet, maar verraste hij de doelman door de bal langs hem heen te tikken. Dit lukte en de Teugenaar moet op dat moment volmaakt gelukkig zijn geweest, wetende dat hij een doelpunt zou gaan maken. Hij zwaaide zijn been naar achteren en lachte zijn tanden bloot.
Pardoes vloog hij door de lucht. De grond onder de voeten van de verbaasde aanvaller werd kleiner en kleiner naarmate hij hoger en hoger ging. Voor even bleef hij stilhangen en toen kwam de zanderige grond met een enorme snelheid op hem af. Met een smak lande hij en vervolgens bleef hij roerloos liggen. Het leek een eeuwigheid te duren alvorens hij zijn met modder besmeurde gezicht optilde en hij zag dat de doelman in de dug-out had plaatsgenomen en dat de scheidsrechter de rode kaart terug in zijn borstzak stopte. Verdwaasd liet hij zijn hoofd weer zakken en verdween zijn gezicht weer in de koude grond onder hem, wachtend op hulp. Die kwam er. Verzorger Ferdi Slijkhuis spurtte in de richting van Wientjes met in zijn ene hand een waterzak en in de andere een schep.
Het was voor Van den Hoek niet bepaald eenvoudig om de bal op een vlak stuk veld te plaatsen, aangezien de krater die Wientjes had veroorzaakt de nodige grond had verplaatst. Toch lukte het en zodoende kon hij aanleggen voor zijn specialiteit, de vrije trap. Tja, wat valt er nog te vertellen over zijn linkervoet. Wie het magische van zijn traptechniek echt wil begrijpen had alleen maar een blik hoeven te werpen op de supporters en de wisselspelers van de ploeg op het moment dat Wientjes getorpedeerd werd. Iedereen begreep dat dit een vrijetrap betekende en dus begreep iedereen dat dit zou resulteren in een doelpunt. Noch voor dat Van den Hoek zijn aanloop inzette bewoog men onrustig op en neer. Vol verwachting klopte hun hart, zoals kleine kinderen die uitkijken naar de entree van Sinterklaas. Van den Hoek deed zes stappen naar achteren, analyseerde de situatie, bladerde in gedachten door zijn grote vrijtrappenboek en koos er een uit zijn beroemde repertoire. Net als de Goed Heiligman stelde ook Van den Hoek zijn aanhang niet teleur. 0-2.
Met een man meer op het veld en gesteund door de comfortabele voorsprong was de strijd gestreden al lukte het Vierhouten om Veldwijk nog enkele keren onder vuur te nemen. Hij gaf echter geen krimp. Bovendien was het absolute slotakkoord voor Sportclub Teuge. Laurens Pas luidde nog een keer de aanvalsklokken toen hij met een doortastende pass medespeler Martijn Griemink wegstuurde aan de linkerkant van het veld. Zijn dribbel was elegant en zijn voorzet precies op maat. Bas Wielart plaatste zijn voet tegen de bal op een manier zoals alleen hij dat kan. Met de artistieke nonchalance van een Franse kunstschilder penseelde hij de bal in de verre hoek. Prachtig. Zelden leek zoiets moeilijks, zo gemakkelijk.
Net als de overwinning an sich.
