Na het succes van Sportclub Teuge tegen Elspeet stond drie dagen later alweer een nieuwe wedstrijd op het programma, namelijk het eerste treffen van de tweeluik tegen SV Zalk. Pieter Bart Bos verschafte Sportclub Teuge een geweldige uitgangspositie door de enige treffer van de wedstrijd aan te tekenen. Een prachtig resultaat dat na het nodige geklieder tot stand was gekomen.
Zalk, een prachtig pittoresk plaatsje aan de dijk tussen Zwolle en Kampen. Waar ‘het tuinpad van mijn vader’ van Wim Zonneveld geen hang naar nostalgie is maar alledaagse realiteit. Althans zo leek het op het eerste gezicht want onderaan de voet van een prachtige authentieke kerktoren lag een hypermodern kunstgrasveld. Een uitermate sterk contrasterend beeld dat mogelijk een hypnotiserende werking had op de voetballers van Sportclub Teuge.
Want het vertoonde spel in de beginfase van de wedstrijd was buitengewoon armoedig, alsof met collectief aan de bedelstand was geraakt. Het viel niet uit te sluiten dat enkele spelers van Sportclub Teuge voor aanvang onderling een weddenschap hadden afgesloten over wie er het meest lamlendig aan de wedstrijd kon beginnen. Meerdere spelers dongen mee naar de winst.
Ter verdediging kan worden aangevoerd dat het merkwaardige speelveld niet in het voordeel was van de bezoekende partij. Mocht condoomproducent Durex ooit nog op zoek gaan naar een nieuwe vestigingsplaats voor haar productiefaciliteit dan is Zalk een uitstekende optie aangezien er rubber in overvloed aanwezig is. De aanblik van de enorme hoeveelheid rubber dat op het speelveld verspreid lag, deed de spelers ongetwijfeld weg mijmeren naar lang vervlogen tijden. Toen men als puber discotheken onveilig maakten op zoek naar een interessante ‘sparringpartner’.
Ondanks dat de Teugenaren een zelfde kleur shirt droegen was er van partnerschap geen sprake. Alleen rechtsback Pieter Bart Bos, linkerspits Ruben Wientjes en doelman Joost Veldwijk konden zich aan de malaise ontrekken en het was aan laatstgenoemde te danken dat de Teugenaren ongeschonden de rust haalden. In aanvallend opzicht was een kopbal op de lat van Laurens Pas het enige wapenfeit van de machine die enkele dagen eerder nog op volle toeren had gedraaid.
Nadat de rubberdamp met thee was weg gespoeld startten de bezoekers met meer concentratie aan de tweede helft, al bleef het spel erg moeizaam en stroef. Bovendien kreeg men al vroeg een tegenslag te verwerken. De zeer ervaren centrale verdediger Niels Jansen moest met een vervelende hamstringblessure het strijdtoneel verlaten. Ondanks het mooie weer stond zijn hoofd op onweer, toen hij over de zijlijn heen stapte en plats nam in de dug-out.
De minstens zo ervaren Bas Wielart nam zijn plek met verve in. Het eigenzinnige optreden van de zes jaar geleden gestopte autohandelaar was een lust voor het oog. Ondanks het feit dat hij toch echt als centrale verdediger stond opgesteld slalomde hij keer op keer langs drie á vier aanvallers van de tegenpartij. Hij was onoverwinnelijk, zoals skikampioen Alberto Tomba op weg naar Olympisch goud. Bovendien was hij diverse keren in staat om een gevaarlijke steekpass af te leveren op een medespeler. Hierdoor ontstond er eindelijk wat dreiging in het spel van Sportclub Teuge kwam.
Het toenemende gevaar dat de bezoekers konden ontwikkelen was mede te danken aan Martijn Griemink. De grote sterke spits was twintig minuten voor tijd in de ploeg gekomen en had met enkele prachtige acties gelijk zijn stempel gedrukt op het tot dan toe statische aanvalsspel. Het was dan ook niet verassend dat juist Griemink aan de basis stond van de enige treffer die middag. Met zijn sterke lange armen wierp hij bal met een inworp diep het vijandelijke strafschopgebied in. Deze werd verlengd door Laurens Pas en op enkele meters voor de doellijn binnen getikt door Pieter Bar Bos.
Natuurlijk door Pieter Bart Bos. Hoe kon het anders? De potige Apeldoorner heeft een merkwaardig patent op het maken van belangrijke doelpunten want vorig seizoen nog kopte hij zijn ploeg naar de titel van de vierde klasse. Bovendien was Bos één van de weinigen die begreep wat er daadwerkelijk werd gevraagd. De ICT-projectleider was ongeveer de enige voetballer aan Teuge zijde waarvan de harde schijf naar behoren werkte. Bos won vanaf de eerste minuut ‘gewoon’ zijn persoonlijke duels en hij probeerde zijn medespelers op te voeren, zoals een zestienjarige dat doet met een Zundapp brommer. In het woordenboek van Bos komt verzaken niet voor. Winnen wel.
Dat geldt de laatste weken ook voor Sportclub Teuge want ondanks het matige spel tegen SV Zalk won men wel weer. Wanneer Sportclub Teuge nu ook al slechte wedstrijden gaat winnen belooft dit nog wat voor het moment dat het team een wervelende show laat zien. Aankomende zaterdag is daarvoor een ideale gelegenheid, wanneer de mannen op het eigen sportpark de allesbeslissende return tegen SV Zalk spelen. Het doelpunt dat Bos in de eerste wedstrijd maakte, betekent dat het team op pole-position staat. Mist er geen valse start plaats vindt heeft men een ideale kans om de finishlijn als eerste te passeren en lijfsbehoud veilig te stellen.
