Ik ben Roel Verwaaijen, 44 jaar en sinds mijn 11e lid van deze mooie club. Inmiddels ben ik sinds 2008 getrouwd met Stefanie en hebben wij twee kinderen, Wessel is 14 en Suze is 10.
Wij wonen sinds 2005 aan het Zwanenpad op nr 2c hier in Teuge.
In het dagelijks leven ben ik vertegenwoordiger bij de firma REW Gereedschappen b.v. en verkoop ik gereedschappen voor de metaalbewerking. Dit doe ik met veel plezier en dit jaar ben ik zelfs 25 jaar in dienst.
Op mijn 11e ben ik bij de club terecht gekomen omdat mijn ouders van Deventer naar Teuge verhuisden. Daarvoor speelde ik bij Activia in Twello. Vanaf de D tjes dus zo’n beetje alle elftallen doorlopen. Ja zelfs nog 2 wedstrijden voor het 1e op de bank gezeten en 1x ingevallen, gruwelijk zenuwachtig toen Louise Uenk mijn naam omriep. Na een jaar 2e elftal een tijdje in het 3e elftal gevoetbald en ook het 4e en 5e elftal heb ik mogen meemaken, supertijd!
Sp. Teuge is een super gezellige club voor mensen van uit het dorp maar zeker ook voor mensen van daar buiten, iedereen wordt snel geaccepteerd en je hoort er gelijk bij. Die mengelmoes van mensen is altijd goed geweest voor de club en zorgt ook voor een goede levensvatbaarheid van een voetbalclub in een klein dorpje. Mooi voorbeeld zijn de jeugdteams, veel spelers komen uit Apeldoorn of zelfs Twello. Daar zijn toch ook genoeg clubs te vinden maar op een of andere manier weet Teuge deze spelers toch naar zich toe te trekken. Ik weet zeker dat de sfeer en de mooie accommodatie daar een grote rol in spelen.
Ik ben bij de club begonnen met vrijwilligerswerk omdat het een beetje in mijn bloed zit. Ik ben sinds mij 16e vrijwilliger bij SJW Peco en sinds ik daar niet meer actief elke week een dienst draai miste ik toch iets. Omdat ik toch vaak op de club te vinden ben op zaterdag en meestal wel in de buurt van de bar dacht ik, ik kan er ook wel even 1x in de 4 of 5 weken een paar uurtjes achter gaan staan. Superleuk om te doen!
Zonder vrijwilligers zou de sportclub niet bestaan, het is gewoon prachtig om te zien hoeveel mensen er mee bezig zijn. Of het nou elke avond in weer en wind de trainers zijn die op het veld staan of op zaterdag alle begeleiders om de teams of scheidrechters heen, iedereen doet zijn of haar best om er wat van te maken en daar wil je gewoon bij horen. Dat maakt je trots.
