Vaak beginnen de vertellingen over superhelden weinig positief. Meestal transformeert de hoofdpersoon tijdens het verhaal van een onopvallende sul tot held. In het geval van Veldwijk ging het net zo.
Voor de duidelijkheid: Joost Veldwijk is allesbehalve een zielig figuur. Maar toen een stoet auto’s met daarin zijn medespelers aanstalten maakte om aan de reis richting Elburg te beginnen, stond de doelman op de parkeerplaats er onhandig bij. Zijn handen waren leeg en met hangende schouders ging hij van autodeur naar autodeur, om te informeren over iemand zijn verloren tas had opgemerkt. Uiteindelijk bleek een onhandige verwisseling de veroorzaker te zijn en dus kon Veldwijk instappen.
Met een dergelijke start leek de middag weinig positiefs voor de doelman in de petto te hebben. Een normale sterveling zou enigszins uit het veld geslagen zijn door deze onrustige voorbereiding, maar niet Veldwijk. Tijdens hectische gebeurtenissen blijft de kersverse Apeldoorner doorgaans zo stoïcijns als een yoga instructeur op de beursvloer. Dus kleedde hij zich rustig om, waarna hij zijn plek onder de doellat innam.
Tijdens het eerste kwartier hoefde Veldwijk maar één keer zijn armen in de lucht te gooien, namelijk toen zijn medespeler Mike Drost met een merkwaardig schot de bal in het de hoek van het doel schoot. Het was het enige doelpunt dat voor de pauze te bewonderen was.
Na de thee werd Sportclub Teuge gedurende twintig minuten compleet overlopen. Met een gigantische hoeveelheid energie trok de thuisploeg ter strijde en dit leidde tot enkele grote kansen. Diverse keren melde een opponent zich bij Veldwijk voor een tete a tete, maar tegen de fenomenaal keepende zuivelspecialist hadden de aanvallers uit Elburg maar weinig in de melk te brokkelen. Slechts eenmaal moest hij zich gewonnen geven, al ging er een kleine overtreding van zijn belager aan vooraf. 1-1.
Door de gelijkmaker had ESC het momentum aan haar zijde en dus lag een verlening van de Elburgse-stormloop in de lijn der verwachting. Het liep echter anders. Met een kwartier op de klok ontving Jasper van Oorspronk op eigen helft de bal. Mocht de middenvelder ooit zijn huidige baan verliezen dan kan hij overwegen om als Formule-1 auto aan de slag te gaan, zo bleek toen hij in luttele seconden zijn snelheid opvoerde tot het maximum en zijn verbouwereerde tegenstander voorbij racete alsof die de andere kant op liep.
Vlak voor de achterlijn had Van Oorspronk de helderheid om op te kijken, en vanuit de achtergrond zag hij de zojuist ingevallen Rick Smeets aanstormen. Met een prachtige voorzet bediende hij de jonge aanvaller die met een intelligente tip-in de Teugenaren weer op voorsprong bracht. Toen de bal tegen het net tot stilstand was gekomen trok Smeets een lange spurt in de richting van hoofdtrainer Vink, die hem met open armen stond op te wachten.
Ook de doelman van ESC stond de Teugenaren met open armen op te wachten, want omdat te thuisploeg alles of niets ging spelen lag het bij hen helemaal open. Het was enkel en alleen aan de bezoekers zelf te wijten dat het spannend bleef, want de mooiste kansen werden niet benut. En in de absolute slotseconde van de wedstijd kregen zij bijna de rekening gepresenteerd.
Na een strakke voorzet beukte de gigantisch grote ESC-spits Wim de Vries met zijn platte voorhoofd tegen de bal, dat zo in de richting van de bovenhoek van het doel verdween. Net als de thuissupporters gooide de illustere spits zijn handen al in de lucht, echter hadden zij buiten de hoofdrolspeler van de middag gerekend: de Teugse-held van de dag. In een splitseconde kwam hij los van de grond en lanceerde zichzelf. Daarmee schreef hij eigenhandig het sensationele plot van het prachtige jongensboek, met de titel:
‘Joost Veldwijk en de vliegende vuisten.’
