Het is een lullige conclusie, maar de Russen hadden zich het godsvermogen kunnen besparen. In plaats van miljoenen kilometers ver weg, hadden de wetenschappers net zo goed een kijkje kunnen komen nemen in het Overijsselse plaatsje Hasselt. Daar speelde Sportclub Teuge een half uur namelijk voetbal van een andere planeet.
Vooral de nieuwe aanwinst Jasper van Oorspronk liet zich gelden. Ten opzichte van zijn enigszins kleurloze teamgenoten is hij op zichzelf een buitenaards wezen. Vanwege zijn strakke met stoppels versierde kaaklijn, indrukwekkende torso en majestueuze bovenbenen doet de Apeldoorner meer denken aan een mythische figuur uit de klassieke oudheid, dan een voetballer van een doorsnee amateurelftal. Het postuur van Michelangelo’s marmeren meesterwerk ‘David’ valt in het niet bij dat van de middenvelder, die ook qua voetbal ver boven het gepeupel uit stak.
Op het prachtige natuurgras veld in Hasselt domineerde Van Oorspronk het spel en liet hij zien waarom zijn voetbalbijnaam luistert naar ‘El Magneto’. Als het slijmspoor van een naaktslak op een stoeptegel, kleefde de bal aan zijn voeten. Simpel passeerde hij tegenstanders, alsof zij louter uit lucht bestonden en met zijn dynamische spel stond hij aan de basis van vrijwel iedere grote kans. Uiteindelijk was hij het zelf die de score opende.
Dat deed hij na een opmerkelijke samenwerking met zijn nóg oudere teamgenoot, Frank van Lohuijzen. Vooral de geraffineerde steekpass waarmee de verdediger Van Oorspronk in scoringspositie bracht, was wonderschoon. Dat feit alleen al was opmerkelijk, want binnen de burelen van het amateurvoetbal staat de verdediger niet bekend als een bijzonder gepolijste voetballer.
Dat besefte de verdediger zich maar al te goed. Toen de bal tegen het nylon net aanrolde keek hij verbaasd naar zijn eigen benen, alsof hij zelf ook niet kon geloven wat er zojuist in hem was gevaren. De enige logische verklaring was dat zijn lichaam was overgenomen door een hoogwaardige levensvorm afkomstig van één of andere voetbalplaneet, want hoe anders was de fenomenale voetbalactie te verklaren.
Kort na de pauze was dát wat in hem was gevaren, er ook weer uit. Alles leek bij het oude toen de directe tegenstander van Van Lohuijzen drie meter hoog de lucht in vloog en zes meter verder met een smak in het zachte gras landde.
De koddige situatie was exemplarisch voor het spelniveau van Sportclub Teuge, dat naar een wanstaltig niveau was weggezakt. Zelfs Van Oosrpronk deelde in de malaise. Zijn gevreesde warpspeed-drive was gedevalueerd tot een grasmaaiermotortje: moegestreden als hij was door de energie die hij voor de pauze in de wedstrijd had gestopt.
In de slotfase was overleven het enige dat telde voor de bezoekers, die zich met hand en tand verdedigde tegen een golf van aanvallen. Als een groep Gülen-aanhangers in een conservatief Turks theehuis stonden de manschappen van hoofdtrainer Vink onder grote druk. Maar mede dankzij een cruciale redding van doelman Joost Veldwijk en een verdedigend hoogstandje van Mike Drost konden de Teugenaren na een hevige strijdt wél spreken van een geslaagde coup: 0-1.
