Zaterdag speelde Sportclub Teuge op het eigen sportpark tegen degradatieconcurrent SDS’55. Vooraf was het verschil een punt in het voordeel van de Teugenaren. Met nog een wedstrijd voor de boeg was het treffen tussen beide teams dus uiterst beladen.
Meteen van de aftrap was duidelijk dat Sportclub Teuge het initiatief wilde nemen in de wedstrijd. Dit resulteerde al snel in een grote kans. Kevin Janssen ging alleen op de vijandelijke doelman af maar plaatste de bal tegen diens rechtervoet in plaats van het nylonnet. Meteen daarna kreeg SDS’55 een zelfde mogelijkheid.
Jeroen van den Hoek leek op een oude opa in plaats van een vitale dertiger, toen hij met de bal aan de voet wandelde en pardoes struikelde over zijn eigen benen. Gelukkig voor de blonde centrale verdediger was doelman Joost Veldwijk, ondanks een vrolijke avond stappen, al vroeg bij de les. Vakkundig belette hij zijn opponent het scoren.
Voor de doelman was het dan ook sneu dat uit de daaropvolgende hoekschop alsnog werd gescoord. Jansen kon een bal niet goed wegwerken en zag tot zijn schrik dat een Wekerommer deze prompt kiezelhard in de hoek van het doel ramde. Veldwijk kon alleen maar staren naar de bal en berusten in zijn lot. Dit was natuurlijk een dreun voor de thuisploeg, dat zich moest terug knokken in de wedstrijd.
Ondanks de enorme hitte, bakte Sportclub Teuge er niet veel van. Tot uitgespeelde kansen kwam men niet. Alleen via standaard situaties kon er gevaar gesticht worden. Uiteindelijke met succes. Van den Hoek, wie anders, toonde maar weer eens waarom zijn linkerbeen zo befaamd is in de voetbalminnende regio. Vanaf twintig meter kegelde hij de bal hard in de bovenhoek. 1-1.
Niettemin was het feest in Teuge van korte duur. Enkele minuten na het schitterende doelpunt waren het de gasten die de armen al weer ten hemel konden richten. Laurens Pas schatte de bal groter in dan dat deze daadwerkelijk was: hij maaide over het leer heen waardoor deze pardoes voor de behendige rechtervoet kwam van een aanvaller uit Wekerom. Na een strakke schuiver vierden de bezoekers feest, terwijl de Teugenaren vloekend en tierend de kleedkamer opzochten.
Gedurende de eerste helft was de nummer zeven van SDS’55 een bezienswaardigheid op zich. Met zijn magistrale techniek, indrukwekkende fysiek en onderhoudende spelinzicht was de aanvaller een constante plaag voor de verdedigers van Sportclub Teuge. Zij werden bijkans scheel gespeeld door de jonge aanvaller en toeval of niet: in de pauze zat Teugenaar Pieter Bart Bos in de kleedkamer beduusd en enigszins verloren op het houten bankje. Nadat er een flinke zak ijs in zijn nek was gedeponeerd moest hij vanwege duizeligheid alsnog de strijdt staken.
Ondanks de recente tegenslagen ging de thuisploeg na de rust op zoek naar de aansluitingstreffer. Hoewel zij in alle hoeken en gaten zochten, resulteerde dit tot niets vruchtbaars. Alsof men ronddoolde in een dor en desolaat landschap, zo fantasieloos acteerde de ploeg . Uiteindelijk hadden de Teugenaren de scheidsrechter nodig om de stand weer in evenwicht te brengen. Een wel heel gemakkelijk gegeven strafschop werd door Van den Hoek onberispelijk binnen geschoten, 2-2.
Plotseling draaide de motor op volle toeren. Vol met adrenaline lanceerde de voetballers uit Teuge een apocalyptische storm op het doel van de vlezige doelman van SDS’55. Schoten van Wientjes, Drost en Pas werden echter door hem vakkundig gekeerd. Met dat de tijd verstreek leek de kracht bij de voetballers weg te vloeien. Onderwijl loerden de snelle aanvallers van de bezoekers op een snelle tegenstoot. Die kwam er niet. Maar een allesbeslissende doelpunt wel.
Invaller Bas Wielart moet hebben gedacht dat hij als handballer in het veld werd gebracht want zonder duidelijke reden pakte hij opeens de bal in zijn handen. De vrije trap die volgde werd het Teugse strafschopgebied in gepompt en verlengd.
Ondertussen bevond verdediger Frank van Lohuijzen zich ergens in dromenland. Dit moet hem veel plezier hebben gedaan want de kersverse vader doet al nachten geen oog dicht. Echter, toen zijn directe tegenstander ongehinderd de wedstrijd in het voordeel van SDS’55 kon beslissen, veranderde de droom in een regelrechte nachtmerrie.
