Dit verslag beschrijft nauwelijks voetbalsituaties. Wel veel andere momenten. De strijd in Wekerom tussen SDS’55 en Sportclub Teuge had veel weg van een knokpartij tussen twee dronken mannen in een kroeg: van techniek en tactiek was geen sprake maar van passie des te meer. Ondanks de 0-0 einduitslag viel er genoeg te beleven in een wedstrijd waarin Sportclub Teuge-doelman Joost Veldwijk een hoofdrol opeiste.
Amper een minuut was er nog te spelen, toen een scherpe voorzet belandde in het overvolle doelgebied van Sportclub Teuge en voor de voeten van een verbaasde aanvaller van SDS’55. Met een uiterste inspanning wist hij een schot te produceren en deze leek in de korte hoek te verdwijnen, ware het niet dat doelman Joost Veldwijk met een fantastische reflex de bal uit het doel ranselde. Het bleek een beslissende actie want meteen daarna maakte de scheidsrechter een einde aan de wedstrijd en stak Veldwijk zijn armen in de lucht. Een gewonnen punt is wat hij vierde.
Ook aan het begin van de wedstrijd was SDS’55 dicht bij een doelpunt toen Veldwijk moest toekijken hoe een verdwaalde kopbal over hem heen zeilde en in de richting van de verre hoek. Ondanks dat verdediger Niek ten Broeke met een kunstige omhaal de bal uit de doelmond wegwerkte was vrijwel iedereen er van overtuigd dat het leer de lijn had gepasseerd en dat er sprake was van een zuiver doelpunt. Massaal stormden de spelers van de thuisploeg in de richting van grensrechter Peter Bouwman die met zijn vlag naar beneden wees. Geen doelpunt, zo beweerde hij.
De woeste meute die op het afkwam moet een indrukwekkend gezicht zijn geweest voor Bouwman. Desalniettemin weigerde hij zijn vlag de lucht in te steken. Ook toen de druk vanuit het publiek dat achter hem stond enorme proporties aannam bleef hij gedecideerd staan, met zijn arm naar beneden. Toen de op hol geslagen Wekerommers vlak voor zijn gezicht stonden te brullen dat de bal wel degelijk de lijn had gepasseerd, sloot Bouwman onbezorgd zijn ogen en schudde hij bedaard zijn door de zonnebank getinte hoofd. Nog nooit was een doelpunt zo subtiel afgekeurd.
Met de grensrechter was rechtsback Frank Hendriks de enige Teugenaar die precies deed wat van hem gevraagd werd. Vanaf de eerste minuut stonden alle lampjes op groen bij de student elektrotechniek en dat was bijzonder knap want Hendriks speelt sporadisch en ontbeerde dus wedstrijdritme. Desalniettemin ging hij ieder duel aan alsof het zijn laatste kon zijn en op basis van die instelling besliste hij vrijwel ieder gevecht in zijn voordeel. Eigenlijk speelde Hendriks precies zoals het kapsel dat zijn vriendelijke hoofd siert, namelijk zonder enige franje en oerdegelijk.
Zonder franje speelde zijn medespelers aan de overkant van het veld ook, maar aangezien zij zich ‘aanvaller’ mochten noemen was dat weinig hoopgevend. Alleen flankflitser Ruben Wientjes was sporadisch gevaarlijk met een snelle dribbel, maar al met al was de aanvallende prestatie van het team uit Teuge bijzonder bedroevend. In de hele wedstrijd creëerde men welgeteld 0 kansen. Gaandeweg werd dan ook duidelijk dat niet verliezen het maximaal haalbare was. Dat begrepen de mannen uit Teuge ook. De kwaliteit mocht dan niet goed zijn, ze streden voor iedere centimeter kunstgrasveld.
Ondanks de saaie tussenstand ontspon er zich een meeslepend gevecht. Spelers van beide ploegen werkten zich het snot voor de ogen en overal op het veld werden felle duels uitgevochten en probeerden spelers elkaar te slim af te zijn. Zo ook Sportclub Teuge-middenvelder Laurens Pas. Toen de aanvoerder aan de zijlijn van het veld en pal voor het publiek werd geattaqueerd door zijn directe tegenstander, stortte het lange lichaam van Pas ten aarde zoals een imploderende fabrieksschoorsteen doet na detonatie van honderd kilo springstof. Eenmaal geland kronkelde Pas wild heen en weer. Bezorgde omstanders vermoedde een epileptische aanval maar daar bleek gelukkig geen sprake van. Waar van dan wel was niemand duidelijk.
Omdat er weinig tot geen sjoege kwam vanaf de dug-out wees de middenvelder met wilde gebaren op zijn enkel die er merkwaardig genoeg volkomen perfect uitzag. Toen ook dát niet werkte begon Pas gruwelijk klinkende pijnkreten de Wekeromse lucht in te slingeren. Dit was koren op de molen van het vijandelijke publiek dat het toneeloptreden van Pas beloonde met “Bies!, Bies!” en “Bravo, Bravo! ”
Golven testosteron spoelden nu van het veld voorbij de zijlijn tot over de boarding en in het publiek. Binnen de lijnen was het dan barslecht, er buiten ontstond een verbale knokpartij van een fantastisch niveau. De ene punch-line was nog fraaier dan de ander. Droeftoeter, strobaal, fluitketel, dropveter en balgehakt waren maar een paar van de verbale hoogstandjes waarmee de supporterskampen elkaar attaqueerden. Mogelijk was het arsenaal nog verder uitgebreid als Teugse-verdediger Jeroen van den Hoek niet zo volwassen en adequaats had opgetreden.
Terwijl voetballers van beide kampen rondom de krijsende Pas verzanden in een onorthodoxe pot duwen en trekken, stapte Van den Hoek gedecideerd uit het veld en bleef hij pal voor de vijandelijke supporters staan. Vervolgens strekte hij zijn arm en vinger en sprak hij de op hol geslagen menigte achter het hek streng toe: “Zeg vlegels! Zijn jullie helemaal betoeterd. Een vloek mist ieder doel!!” Plotseling was het stil. Zo stil als in het oog van een orkaan. Terwijl het publiek, de tegenstanders en zijn medespelers hem met open mond aanstaarde nam de verdediger zijn plek op het veld weer in. Kort daarna zag hij dat Veldwijk zijn heldenrol opeiste.
Nadat de doelman zijn prachtige parade had opgevoerd en de scheidsrechter de strijd had beëindigd liep Veldwijk met opgeheven hoofd van het kunstgrasveld in Wekerom. Logisch. Net als twee weken eerder in Biddinghuizen had hij bewezen dat hij een goede doelman is en dat de ploeg huizen op hem kan bouwen. De goede vorm van Veldwijk is echter geen toeval. Gedurende de afgelopen maanden participeerde hij in drie koopprocedures voor evenzoveel huizen maar tot zijn afgrijzen zag hij telkens in de eindfase de onderhandelingen stranden. Om 15.43 uur, op de woensdag voor de wedstrijd tegen SDS’55 kwam daar verandering in. Toen werd de doelman de trotse bezitter van een enorme bouwkavel.
U raad het al. Er moet alleen nog een huis op worden gebouwd.
Maar dat is aan Veldwijk in deze vorm wel toevertrouwd.
www.fckwinkslag.nl
