Waar of niet, zaterdag deed hij weinig moeite om het gerucht de kop in te drukken want met drie doelpunten was hij voor Sportclub Teuge de stairway to heaven. De voetbal hemel wel te verstaan. Toen de gastheren na negentig minuten het heiligdom betraden bleken er geen zeven maagden te zijn maar wel evenzoveel doelpunten. 7-0.
Hoofdtrainer Marcel Vink had tijdens de wedstrijdbespreking zijn spelers op het hart gedrukt dat de bezoekers uit Vierhouten vanaf het eerste fluitsignaal onder druk gezet moesten worden. Tijdens het eerste kwartier slaagden de Teugenaren hier nauwlijks in en er viel maar weinig te genieten op Sportpark ‘de Dulmer’, waar de publieke belangstelling voor de wedstrijd verassend groot was. Pas na twintig minuten hadden de toeschouwers reden tot juichen. Vervolgens klapten zij hun handen kapot.
De inleiding van de doelpuntenorgie werd verzorgd door Jeroen van de Hoek die aan de linkerkant van het veld een hoekschop mocht nemen. Vlak voordat hij de bal richting het doelgebied verstuurde keek hij op zodat hij een goed mikpunt kon selecteren. Logischerwijs koos hij voor het hoofd van de twee meter lange Laurens Pas. Met zijn begaafde linkervoet bereikte hij het hoogste punt en dit resulteerde in het eerste hoogtepunt van die middag. Er zouden er nog veel volgen. Voor Sportclub Teuge. En voor Pas.
Helden bestaan bij de gratie van verliezers. Dat is altijd zo geweest. Het kan niet anders. De kans is klein dat Winston Churchill tot grootste Engelsman was uitgeroepen wanneer Afdolf Hitler al in de Eerste Wereldoorlog was gesneuveld. Fanny Blankers Koen zou in Londen niet de vliegende maar de verliezende huisvrouw zijn geweest als haar grote concurrente Foekje Dillema in het voortraject niet was gediscrimineerd. En Bassie en Adriaan zouden niet zo veel heldhaftige avonturen hebben meegemaakt als B-100 niet de meest onnozele terrorist ooit zou zijn geweest. Zo ontwikkelde Laurens Pas zich in Teuge tot een voetbalheld. Door zijn fenomenale prestatie enerzijds en het falen van de doelverdediger uit Vierhouten anderzijds.
Afgelopen week trapte koning Willem Alexander een aantal Chinese deuren in. Met een lange speech trachtte de staatsman één van de oudste beschavingen ter wereld te overtuigen van vrije rechten voor burgers en het tegen gaan van kinderarbeid. Aandoenlijk maar vooral buitengewoon naïef. Beter kan de weinig overtuigend Engels sprekende kroondrager zich concentreren op de mistanden binnen de grenzen van zijn eigen rijk, want daar loopt ook niet alles op democratische rolletjes. Zo bleek in Teuge.
Wanneer de koning terugkeert van zijn reis en in Wassenaar de met edelstenen versierde drempel van Villa Eikenhorst over stapt, valt het niet uit te sluiten dat hij struikelt over een dik rapport van Terres des Hommes waarin melding wordt gemaakt van de gruwelijke lijdensweg die de pas 16-jarige doelman uit Vierhouten in Teuge heeft moeten ondergaan.
Niet alleen deed het optreden van de ‘vijandelijke’ doelman pijn aan de ogen, maar ook aan het hart. De arme blonde puber was vanwege zijn gebrek aan lengte, massa en ervaring geen serieuze opponent voor het Teugse-geweld. Bij vrijwel elke hoge bal werd hij afgetroefd. Net als een Russisch vliegtuig ging hij wel de lucht in maar juist daar waar hij zijn werk moest doen, brak hij in stukken uiteen.
Vooral het derde doelpunt van Pas (de 4-0) was exemplarisch voor de onmacht van de keeper van Vierhouten. Eerst greep hij mis in de lucht waarna het gevecht zich op de grond voortzette. Als een enthousiaste peuter probeerde de jonge doelverdediger op handen en voeten zo snel mogelijk naar de verre hoek te kruipen, in een poging een zacht schot van Pas te blokkeren. Vanwege zijn enthousiasme vergat hij de technische uitvoering waardoor hij nauwelijks vooruit kwam. Met lede ogen moest hij toezien hoe het leer tegen de nylon netten tot stilstand kwam. Voor de derde keer die middag kon Pas zijn lange armen de lucht in gooien.
Kort daarop was het rust. Ondanks dat er nog een helft gevoetbald moest worden was de wedstrijd al lang voorbij en dit wist ook de doelman uit Vierhouten toen hij naar de kleedkamer liep. Het ontbrak hem weliswaar aan de fysieke capaciteiten maar niet aan moed. Keepen als een man was nog te veel gevraagd maar zijn lot droeg hij wel als een volwassen kerel. Toen hij na het rustsignaal in de richting van de kleedkamer liep deed de jongeling dit met zijn hoofd omhoog, het gênante getreiter door enkele supporters van Sportclub Teuge ten spijt. Voor hem liep Laurens Pas. Natuurlijk met zijn hoofd in de wolken.
Je bent stairway to heaven, of je bent het niet.
