Een draaimolen op een kermis heeft iets magisch. Het is een soort tijdmachine. Ondanks een kakofonie van geluid, rondrennende kinderen en snel heen en weer bewegende attributen behoudt een draaimolen altijd haar rust. De molen draait gewoon rond. En rond. En rond. En rond. In een hypnotiserend tempo waardoor je afdwaalt, de realiteit laat voor dat wat het is en denkt aan mooie momenten uit het verleden.
Hoe lang zal het geleden zijn. 8, 9 Jaar?? Misschien 10?
Bas Wielart werd door de toenmalige trainer gewisseld vanwege een vermeend spuug-incident, iets dat door de hoofdrolspeler ondanks een grote groene fluim op het voorhoofd van zijn directe tegenstander, overtuigend werd ontkend. Door de consternatie die de wissel met zich mee bracht was de jonge vervanger van Wielart volledig anoniem het veld in gewandeld. Vijf minuten later stonden de spelers elkaar met grote ogen en open gesperde monden aan te staren. Extreem verbaasd, alsof iemand hen recht in de bek stond te pissen.
Die middag was de 16-jarige Ron Wijngaards vanaf de middenlijn vertrokken, had hij drie tegenstanders voor lul gezet en daarna de doelman, die hij met een geraffineerde stiftbal kansloos liet. Een briljant doelpunt. 'We hebben er weer eentje! ' dat was in een notendop het collectieve gedachtegoed op en rondom het veld.
Dat was niet vreemd. In alles leek het jonge veulen het resultaat van een buitengewoon succesvol fokprogramma met 2 raspaarden. Immers, zijn lange, ranke en gespierde benen deden denken aan het onderstel van het beste springpaard ter wereld ‘De Sjiem’. Terwijl de mat natte krullen in zijn nek op en neer danste als de zweterige manen op de hals van Olympisch dressuurkampioen Totilas.
Maar….
De kroost van Totilas werd total loss. Bier, baco’s, werk, Café Sientje, een rampzalig slechte varkensprijs en veel blessures hadden invloed op het gemoed van Wijngaards. Hij week af van het met goud geplaveide pad dat zich voor hem uitstrekte en leidde naar een prachtige sporttoekomst. Triest, maar hij raakte de weg kwijt. En naarmate de jaren verstreken, zo ook de de ambitie.
In plaats van de ploeg te dragen, een rol die voor hem leek weggelegd, is het enige dat hij tegenwoordig nog draagt een dikke zilveren schakelketting om zijn nek en glimmende zwarte Botticelli schoenen. Het raspaard is gedevalueerd tot een kermispaard; anoniem opgesteld in de draaimolen tussen een vliegtuigje en een autotje. Alleen wanneer een toevallige passant een muntje in de machine werpt komt het kreupele beest nog in beweging.
Op 06 juni 2015 speelt Ron Wijngaards zijn laatste wedstrijd in de hoofdmacht van Sportclub Teuge. Dan sjokt het voormalige wonderpaard op zijn laatste krachten de stal in waar het gaat rusten in het zachte stro. De dierenarts zal hem een laatste keer op zijn rug kloppen voordat hij het spuitje toedient. Het is goed zo...
Dood maakt aan veel een einde, maar niet aan de herinnering. Wanneer ik binnenkort een kermis bezoek dan zal ik meteen naar de draaimolen lopen en een muntje in de machine gooien. Als de paardjes dan in beweging komen ga ik stilstaan en kijken. Alleen maar kijken. Zodra de hypnose mij overneemt, laat ik alles voor wat het is. Dan stap ik in de tijdmachine en denk ik alleen nog aan dat ene prachtige moment van toen.
Ron bedankt
1e selectie van Sportclub Teuge,
