De afgelopen weken waren voor Sportclub Teuge niet de meest gelukkige. Het zag enkele spelers wegvallen met vervelende blessures en bovendien verloor het veel punten. Supporters waren dan ook nieuwsgierig of de ploeg van Marcel Vink zich zou herstellen in de derby tegen AGOVV. Dat gebeurde (3-1).
Het was precies om 15.01 toen een oude Russische tweemotorige Tupolev over het sportpark in Teuge heen vloog. Misschien veroorzaakte de angst voor een ophanden zijnde invasie wel voor kortsluiting in het hoofd van de spits van AGOVV want hoe anders was het gedrag van de beste man in de eerste minuut van de wedstrijd te verklaren. De aanvalsleider van de bezoekers maakte een schandalige overtreding op de pezige benen van Sportclub Teuge-verdediger Frank Hendriks. Gelukkig was de elektricien op het moment van inslag met een been los van de grond waardoor hij de klap kon opvangen, anders waren de stoppen bij hem zeker doorgeslagen en had hij gewisseld kunnen worden. Het sprak voor de scheidsrechter dat hij het lef had om zo snel in de wedstrijd rechtvaardig op te treden. De bonkige dader mocht zich melden bij de leidsman waar hij zijn definitieve straf onder ogen moest zien. De blauwe dader kleurde
rood.
Het perspectief voor Sportclub Teuge werd met elf tegen tien een stuk interessanter. Geduldig begon met aan de sloopklus van AGOVV Her en der werden er kleine steentjes uit het fundament getikt echter de sloopkogel vloog pas echt door het Apeldoornse metselwerk toen Jorn van Strien het speelveld betrad, nadat spits Erik Hendriks met een lelijke hoofdwond het strijdtoneel had moeten verlaten.
De Apeldoornse zuivelinkoper is in deze dagen een merkwaardige voetbalverschijning. Waar zijn teamgenoten elke zaterdagmiddag steevast verschijnen in een blauw gesponsord trainingspak en een grote zwarte sporttas, laat Van Strien zich van zijn meer flamboyante kant zien; beige schoenen, een hippe broek, blauwe sweater met daaronder een lichtblauwe blouse waarvan de boord eigenwijs boven de trui uit steekt. Meest opvallend echter is niet zijn kleding maar de chique lichtbruine leren tas die hij bij zich draagt, zo'n een die de dokter voorgaat wanneer deze het huis van een patiënt betreed. Het geheel geeft hem de uitstraling van een pas afgestudeerde ambitieuze huisarts in plaats van een voetballer.
'De Dokter' bleek dan ook over een flinke hoeveelheid medicijnen te beschikken waarmee Sportclub Teuge, de ploeg die de voorbije weken flink ziek leek te zijn, zienderogen opknapte. Vanaf het moment dat Van Strien zijn intrede deed op het middenveld trok hij het spel naar zich toe. Hij controleerde het tempo van het spel als een hartmachine, de korte pasjes waren gevoelig als een uitstrijkje terwijl splijtende diepte passes de verdediging van AGOVV penetreerde als een injectienaald de huid van een patiënt. Halverwege de eerste helft kwam alles samen . Na een kaats met Laurens Pas maakte Van Strien een geniale loopactie waarna hij de lange aanvoerder sommeerde in de ruimte te dribbelen die 'de dokter' zojuist met chirurgische precisie had open gesneden. Pas deed wat hem werd opgedragen en goot er vervolgens zijn eigen jus overheen. Met een prachtige steekpass bereikte hij zijn jongere broer Berend, die de bal diagonaal in het doel schoot.
Een prachtige treffer die niet lang daarna werd opgevolgd door tweede doelpunt. Na een slimme pass van Van Strien op Berend Pas produceerde laatst genoemde een harde voorzet die werd binnen getikt door middenvelder Mike Drost. Dat juist de ranke middenvelder de doelpuntenmaker was geen verrassing want hij speelde in het eerste bedrijf erg sterk. Alsof hij een Super Mario Bros-sterretje had ingeslikt, passeerde de vliegensvlugge Drost tegenstanders met het gemak alsof hij er dwars doorheen liep.
Door de Blauwen heen liep Sportclub Teuge niet , maar wel er overheen. Des te merkwaardiger was het dat enkele spelers van de bezoekers de rustpauze benutte om van het lekkere weer te genieten in plaats van tactische aanwijzingen. Erg veel gebeurde er in de tweede helft dan ook niet. Zonder groots te spelen bleef de thuisclub gemakkelijk overeind tot tien minuten voor tijd, toen AGOVV plotseling een doelpunt in de schoot geworpen kreeg. Een lange bal werd door doelman Joost Veldwijk uitstekend getaxeerd. Zijn sprong was goed , het strekken van de armen prima...alleen het vangen minder. Veldwijk, die tot op heden een zeer sterk seizoen doormaakt, liet om onduidelijke reden de bal vallen uit zijn gehandschoende kantoorhanden. Tot zijn afgrijzen zag hij hoe een toevallige passant van de concurrentie zijn voet succesvol tegen de bal plaatse. AGOVV was terug in de wedstrijd .
En dus werd het billen knijpen voor de supporters van Sportclub Teuge. Zeker gezien de wetenschap dat eerder dit seizoen in de slotfase van een wedstrijd een zeker lijkende zege te grabbel werd gegooid. Maar de Teugenaren toonden aan het trotse publiek dat het geleerd had van deze ervaring. Compromisloos werd er verdedigd en genadeloos werd er gecounterd. Jeroen van den Hoek verstuurde een schitterende pas naar de rechterkant van het veld, daar waar Berend pas stond opgesteld. De Vechtenaar nam de bal met zo veel enthousiasme aan alsof het een vaste baan betrof en danste voor de zoveelste keer die middag voorbij zijn hulpeloze tegenstander. Hard en laag was de voorzet die volgde net als de sliding van medespeler Ruben Wientjes waarmee hij de bal in het doel tikte en de eindstand bepaalde.
In de kleedkamer was het onrustig. In de chaos van blijdschap bleef een man beheerst. De natte haren werden keurig naar achter gekampt en met een klein beetje mousse in het welbekende kuif-model gemasseerd. De hoofdpersoon keek in de spiegel en liep daarna tevreden terug naar zijn plaats in de kleedkamer, pakte een flesje van de bank en spoot een geurig elixer achter zijn beide oren. Daarna vouwde hij zijn vochtige handdoek keurig op en frappeerde deze in de opvallende tas. Jorn van Strien keek nog even de kleedkamer rond, glimlachte, knipte toen de tas dicht, pakte het op en liep daarna fier naar buiten. Het zonlicht tegemoet.
Zo, 'De Dokter' had weer een patiënt genezen
